Blandino's in Brussel

Hebt u dat ook soms, die onbedwingbare neiging om patronen te zien waar er geen zijn? Van die dagen dat u niet naar het nieuws kunt luisteren zonder dat er ergens een celebrity het bijltje erbij neerlegt, dat bedoel ik.

Neem nu Jörg Haider en Ernst-Paul Hasselbach: allebei omgekomen in een auto-ongeval. Hm, ook toevallig, vindt u niet? In Karinthië doet alvast het gerucht de ronde, als zou de Volkswagen Phaeton waarmee de gouverneur tegen 142 km/u van de weg lazerde, gesaboteerd zijn. Terwijl hij gewoon wat voorzichtiger had moeten rijden, dat spreekt. Iets wat Hasselbach misschien ook beter had gedaan. Wie zal het zeggen?

Achteraf is het natuurlijk makkelijk praten: "hadden ze maar...", ondertussen is het wel gebeurd. En zoals dat met publieke figuren gaat, wordt hun dood alom betreurd. Al moesten Haiders collega's wel erg diep in hun retorische trukendoos tasten om iets aardigs over de gestorven populist te kunnen vertellen.

Over de meeste doden in het verkeer zegt niemand wat, behalve dr. Luc Beaucourt, en dan nog enkel om pubermeisjes te doen kokhalzen met zijn rondreizend horrorkabinet. Slachtoffers van weekendongevallen zijn 'jongeren' zonder meer, of het moet zijn dat ze te snel reden of onder invloed waren. Eigen schuld dikke bult. "Hadden ze maar..." Nog snel wat plaatjes schieten van een verhakkeld autowrak en we kunnen net in het nieuws van zeven.

Maar soms gebeurt zoiets bij wijze van spreken in je achtertuin, en dan wordt achter die grijsgedraaide platitudes en nietszeggende initialen de rauwe werkelijkheid zichtbaar. 23-jarige Diksmuideling komt om bij zwaar verkeersongeval. Op de terugweg van een fuif, zondagochtend, knalde de wagen waarin hij meereed tegen een elektriciteitspaal. Hij droeg geen gordel en was op slag dood.

'Hij' is een leeftijds- en een stadsgenoot. Zou ik 'm kennen? Ik maak mezelf wijs dat dat niet kan, oud-leerlingen van het College sterven niet jong. Geruststellend. Toch maar eens kijken of er al meer nieuws is. Ik beland op Facebook, en 'de 23-jarige man' krijgt op slag een gezicht en een naam. Het is Ward. Zijn prikbord is herschapen in een condoléanceregister, de ene reactie al ongeloviger dan de andere. Status: "Ward is dan naar de w'en dust-party". Had hij maar...