zaterdag 4 oktober 2008
Jubel en juicht! Ik heb zowaar de twijfelachtige eer om de eerste post - het woord "piloot-post" mag ik helaas niet gebruiken - op deze blog te mogen plaatsen.
Misschien is het geen slecht idee om in het allereerste bericht de 'topische vragen' te beantwoorden. Zie ons eens bijgeleerd hebben!
- Wie? Drie studenten van de Master Journalistiek aan de Erasmushogeschool Brussel: Thijs, Jonas en Bregt.
- Wat? Het bijhouden van een blog, en dan in het bijzonder eentje met "journalistieke ambities".
- Waar? De url van onze blog geven, terwijl deze in de adresbalk bovenaan uw scherm staat, is maar al te gek.
- Wanneer? 'Op geregelde tijdstippen' lijkt me geen slecht antwoord.
- Hoe? Een heuse redactieraad met zijn drieën is er nog niet echt van gekomen. Maar ik neem de vrijheid om te stellen dat we alle drie op onze eigen manier te werk zullen gaan. Elk van ons vertrekkend vanuit onze interesses, passies en invalshoeken. Alles wat ons boeit, ons frappeert, ons beweegt, kan een aanleiding zijn tot een post. Correct me, if I'm wrong...
- Waarom? Omdat schrijven leuk is! Omwille van de positieve reacties van vrienden en verwanten! Ter meerdere eer en glorie van onszelf! Omdat het een unieke kans is om aan te voelen wat de finesses zijn van on-line schrijven! En voor ik het vergeet, één of andere opdracht voor het vak 'Digitale Media' er misschien ook wel voor een klein beetje tussen...
- Blandino's in Brussel? Hoewel we dus elk een eigen achtergrond hebben, is er toch een gemeenschappelijk verhaal. Vooraleer we in de knusse klasjes van de Campus Dansaert terechtkwamen, studeerden namelijk zowel Thijs, Jonas als mezelf aan de Faculteit Letteren & Wijsbegeerte van de Ugent. Deze faculteit, gehuisvest op de Blandijnberg, wordt vaak kortweg aangeduid als "Blandijn".
De term "blandino's" heeft dus weinig of niets te maken met dino's, al beweren sommigen dat je in de Blandijn-gangen behoorlijk wat kans maakt om wandelende fossielen tegen het lijf te lopen. Maar geen echte link met dinosaurussen dus, vergelijk het liever met andere koosnaampjes zoals "burgies" of "pol-en-soccers".
Persoonlijk heb ik het niet zo voor clichébeelden. De stereotype voorstellingswijze die bij "Blandino's" hoort, geldt bij uitbreiding voor het cliché van de Letterenstudent wereldwijd. Iedereen kent wel het beeld van de arty-farty, idealistische en langharige wereldverbeteraar die regelrecht op de werkloosheid afstevent.
Ik durf te stellen dat geen van ons drie (volledig) in dit profiel past, al wil ik natuurlijk niet spreken in naam van mijn twee collega-bloggers. Onze bijdrages aan deze blog zullen wel veel duidelijk maken, vermoed ik.
Als ik de verklaring van "Blandino's in Brussel" herlees, lijkt het net alsof er intensief en lang is nagedacht over de titel. Maar laat u niet misleiden en zoek er vooral niet te veel achter, dat doen wij ook niet. "Blandino's in Brussel" bekt gewoon lekker, toch?
Zo, "de kop is er af", nu we het toch over clichés hebben... Voorlopig valt er hier nog niet veel spectaculairs te lezen, maar ik ga er van uit dat Jonas en Thijs daar binnenkort verandering in zullen brengen.
En als er na een paar weken nog steeds niemand naar deze webpagina's komt kijken, dan kan een wanhopige mediastunt altijd redding brengen. Een clown-op-rust die jonge dames bezwangert. TV-persoonlijkheden die plots neergeschoten worden. Of een wervelende televisieshow waarin organen te winnen zijn. We vinden wel iets dat de populariteit van deze blog de hoogte injaagt, moest dat nodig zijn.
En Jonas en Thijs: als jullie opmerkingen hebben over wat ik net geschreven heb, of ergens niet mee akkoord gaan, laat gerust horen in jullie volgende posts. Het kan de animositeit van de blog alleen maar verhogen. Want was conflict niet één van de factoren die kranten deden verkopen?
Posts
